PRIMEIRAS SAÍDAS NOCTURNAS: COMO ACOMPAÑAR AS NOSAS FILLAS E FILLOS?

 

As primeiras saídas nocturnas adoitan ser un momento clave na vida das e dos adolescentes… e tamén das familias. Trátase dunha etapa chea de ilusión e aprendizaxes, pero tamén de riscos que debemos coñecer para poder acompañar de forma adecuada.

Co obxectivo de ofrecer información clara, práctica e baseada na experiencia real, dende a ANPA de Sar organizamos unha charla o xoves 4 de decembro, ás 18:30 h, impartida por Martín Camba, Policía Local de Santiago cunha ampla traxectoria na quenda de noite.

Durante o encontro abordaranse aspectos fundamentais como:

• As normativas que regulan o lecer nocturno.

• As consecuencias legais e non legais que poden xurdir de situacións comúns.

• Recomendacións para previr riscos e apoiar as primeiras saídas nocturnas da mocidade.

Martín Camba leva máis de dúas décadas traballando directamente con mozos, mozas e familias, ofrecendo unha visión realista e educativa que xa demostrou o seu impacto positivo en numerosos centros e comunidades.

 

Por que é importante asistir?

 
Porque as familias temos un papel esencial á hora de acompañar ás nosas fillas e fillos neste novo ámbito de autonomía. Comprender o contexto, coñecer a normativa e reforzar as estratexias educativas é clave para garantir un lecer nocturno seguro, responsable e enriquecedor.

 

🗓️ Data: Xoves, 4 de decembro
🕖 Hora: 18:30 h
📍 Lugar: IES de Sar
📝 Inscricións:  https://forms.gle/XYGr5CFHZwNpXKxW8

 

Non perdas esta oportunidade para asistir e comparte a actividade con outras familias que poidan estar interesadas.

Construamos xuntas e xuntos unha comunidade máis segura para a nosa mocidade.

A VIOLENCIA NON É AMOR. O RESPETO SÍ

 

Hoxe, 25 de novembro, Día Internacional da Eliminación da Violencia contra a Muller, queremos poñer palabras onde moitas veces só hai silencio. E lembralo cunha frase clara e sinxela:  A violencia non é amor. O respeto si.

Ás veces a violencia non empeza cun golpe. Comeza con algo pequeno. Cun malestar que se vai metendo pouco a pouco no pensamento. Cunha frase que che fai cuestionar o que antes tiñas claro. Empeza en pequeno: cun “con quen falas?”, cun “así non deberías vestir”, cun “se me quixeses, farías isto por min”.

Son xestos que ao principio parecen inofensivos, mesmo normais, porque nos ensinaron a confundir control con coidado, celos con amor ou silencio con paz. Pero detrás desas primeiras fisuras escóndese un patrón que, se non se nomea e non se frea, pode converterse en algo que doe… e que rompe.

Moitas mulleres, nalgún momento,  sentiron un nó no estómago. Un pequeno nerviosismo antes de falar.  Ese momento no que pensas dúas veces antes de rir, de saír, de decidir, ....  Eses sinais son importantes. Son reais. E merecen ser escoitados.

Estes sinais temperáns —ás veces normalizados socialmente— forman parte do mesmo ciclo que pode rematar en violencia física, psicolóxica, económica ou sexual.

Chamemos ás cousas polo seu nome:

O control NON é amor.

Os celos NON son amor.

O medo NON é amor.

En cambio, o respeto si é unha base sólida para calquera relación afectiva. O respeto permite crecer, decidir, disentir e ser una mesma sen medo. Onde hai respeto, hai liberdade. Onde hai respeto, hai escoita. Onde hai respeto, nunca hai violencia.

O respeto permite que sexas ti mesma e sen medo. Deixa espazo para medrar.

NON esixe, NON controla, NON limita.

O respeto NON apaga: acompaña.

A violencia, en cambio, fai que te vexas pequeniña ou mesmo que dubides do teu valor. Obriga a que te adaptes a un mundo máis pequeno do que mereces. Deixa unha pegada difícil de esquecer que te acompaña no tempo.   

Por iso é moi importante falar, visibilizar e insistir. É  necesario escoitar a quen se atreve a contar a súa historia e tamén a quen aínda non poden facelo.

O 25N non é só unha data no calendario: é un chamado á empatía, á responsabilidade colectiva e á acción. A comprender que non é un problema privado, senón un problema social que nos afecta a todas e todos.

 

Acompañemos sen xulgar. Apoiemos sen esperar a que sexa demasiado tarde.

 

Porque a violencia non é amor. O respeto si.  E porque só desde ese respeto —profundo, real, cotián— poderemos construír relacións e sociedades máis xustas, libres e seguras.

 

Cada muller merece vivir sen medo, sen silencios impostos, sen límites que non elixiu.

💜 #25N